Λένε πως αν θες να μαγειρέψεις έναν βάτραχο και τον ρίξεις μέσα σε καυτό νερό, αυτός αμέσως θα πηδήξει έξω αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο. Αν πάλι τον βάλεις στη κατσαρόλα με νερό και μετά ανάψεις το μάτι, αυτός θα μείνει μέσα και όσο ζεσταίνεται το νερό αυτός θα προσαρμόζεται, μέχρι που αυτό θα βράσει, μαζί του και αυτός χωρίς πότε να καταλάβει τι έγινε. Δεν το αναφέρω όλο αυτό γιατί θέλω να μαγειρέψω κανένα βάτραχο αλλά γιατί καταλαβαίνω τον βάτραχο. Εκεί που όλα είναι φυσιολογικά που να σκεφτείς πως ο άλλος έχει σκοπό να σε μαγειρέψει;
ΑΛΛΆ. Μήπως τελικά ο πρώτος βάτραχος (αυτός που πήδηξε) είναι ο χαμένος; Γιατί δεν είναι λίγο να κυκλοφορείς με καμμένα πόδια και σε κάθε βήμα να θυμάσαι το κακό αλλά ούτε εύκολο να μπεις σε νερό αφού πρώτα έχεις μπεις μέσα στο βραστό. Και από την άλλη, ποιος έχει μεγαλύτερο πρόβλημα εμπιστοσύνης; Αυτός που πήδηξε έξω και τώρα αναρωτιέται μέχρι και για μια λακκούβα ή ο άλλος που απλά αφέθηκε σε κάτι γνώριμο... γιατί μεταξύ μας τώρα, και τη θερμοκρασία να μην καταλαβαίνεις τουλάχιστον βλέπεις τις μπουρμπουλήθρες!
Άμα κάτσεις να σκεφτείς κάποια στιγμή και εσύ στη θέση του βρέθηκες. Καμένος ή βρασμένος δεν το ξέρω αλλά σίγουρα βάτραχος!
ΥΓ για το παραπάνω κείμενο δεν κακοποιήθηκε κανένας βάτραχος...
