Bowie Everywhere

Τις τελευταίες 4 μέρες με κυνηγάει ένα τραγούδι. Ξέρω ότι ακούγεται γελοίο αλλά ισχύει. Το ακούω παντού στην κανονική του εκδοχή αλλά και σε  διάφορα covers. Την Δευτέρα το κυνήγι αυτό έφτασε στο αποκορύφωμα του αφού άκουσα τυχαία αυτό το κομμάτι πέντε φορές, οι τρεις από αυτές είναι οι παρακάτω.

• Ο Jimmy Fallon βάζει στο πιάνο τον Chris Martin και αποφασίζει να μιμηθεί (όσο μπορεί) τη φωνή του  Bowie  σε μια καλούτσικη εκτέλεση.

• Η καλύτερη σειρά για το 2016 είναι το Vinyl και δεν το διαπραγματεύομαι! Το επεισόδιο της Κυριακής ήταν αφιερωμένο στον Bowie επίσης στο συγκεκριμένο επεισόδιο βλέπουμε και τον Bowie ή έστω τον Noah Bean να τον υποδύεται εξαιρετικά. Στο τέλος του επεισοδίου ακούμε και το Life In Mars σε μια διασκευή. 

• Η πιο ωραία διασκευή όμως ήρθε από τη σειρά Girls. Με αυτό το κομμάτι έκλεισε το τελευταίο επεισόδιο.

• Εγώ πάντως πάντα το θυμάμαι σαν το κομμάτι στον επίλογο του Δαμάζοντας Τα Κύματα του Lars Von Trier. 

Στο wikipedia βρήκα αυτό: Bowie, at the time of Hunky Dory's release in 1971, summed up the song as "A sensitive young girl's reaction to the media." In 1997, he added "I think she finds herself disappointed with reality... that although she's living in the doldrums of reality, she's being told that there's a far greater life somewhere, and she's bitterly disappointed that she doesn't have access to it."
Αλήθεια τώρα David τι ακριβώς προσπαθείς να μου πεις???

L'esprit De L'escalier

 

    Αν θα έπρεπε να παρομοιάσω το μυαλό μου και κατ'επέκταση το κεφάλι μου με κάτι αυτή τη χρονική περίοδο, θα έλεγα ότι είναι ένα συρτάρι και μάλιστα από κείνα τα μεγάλα που υπήρχαν στα παλιά ξύλινα γραφεία ,γεμάτο πράγματα και χαρτιά. Άπειρα χαρτιά, μικρά και μεγάλα, τσαλακωμένα και ατακτοποίητα, στοιβαγμένα χωρίς κάποια λογική σειρά. Αυτά τα χαρτιά μπορείς να πεις πως είναι όσα πράγματα σκέφτομαι. Ημιτελής σκέψεις ασαφής και απροσδιόριστες που έχουν μπλεχτεί μεταξύ τους και δεν υπάρχει καμιά διάθεση και κουράγιο να τις ξεμπερδέψω. Πρέπει κάποια στιγμή να αποδεχτώ πως με κάθε αλλαγή εποχής κάτι παθαίνω και δεν μπορώ να λειτουργήσω σωστά. Χρειάζομαι reboot/restart/refresh/reset γενικότερα κάτι με πρόθεση re. Μήπως τελικά γενικά δε λειτουργεί σωστά το μυαλό μου;;;; Το γράφουμε σε χαρτάκι και στο συρτάρι με τα υπόλοιπα!

   Το βασικό χαρτάκι που μου τρώει το μυαλό είναι το εξής: Έχουμε ένα μπαρ, δυο άτομα πίνουν ποτό και συζητάνε, τελειώνουν το ποτό και φεύγουν από το μαγαζί. Το άτομο Α μέχρι να φτάσει στο αμάξι του είναι σίγουρο για το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα μετά από αυτή τη συζήτηση. Και μετά από καιρό έχουμε το ίδιο μπαρ, δύο άτομα πίνουν ποτό και συζητάνε σχεδόν την ίδια κουβέντα, μόνο που το άτομο Α πλέον βρίσκεται στη θέση του ατόμου Β, τελειώνουν το ποτό και φεύγουν από το μαγαζί. Αυτή τη φορά το άτομο Α πηγαίνοντας στο αμάξι του σκέφτεται ότι έχει τελείως διαφορετικό προαίσθημα σε σχέση με την τελευταία φορά που βρέθηκε εκεί και μάλιστα παραξενευεται με τη σκέψη του! Το άτομο Α είναι η αφεντιά μου. Η μια από τις δύο υποθέσεις-σκέψεις μου επιβεβαιώθηκε απόλυτα ή άλλη δε ήταν τόσο μακρυά από την πραγματικότητα που νομίζω είναι από τις πιο δυνατές σφαλιάρες που έχω φάει. Αυτό  όμως που κρατάει το χαρτάκι μέσα στο συρτάρι είναι γιατί δε μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να έπεσα τόσο μέσα και τόσο έξω ταυτόχρονα; Αλλά τι να κάνουμε; τουλάχιστον ισοφάρισα.

   Στην αγαπημένη μου ταινία ο πρωταγωνιστής λέει " η ζωή ξέρει και εγώ την εμπιστεύομαι!". Αυτό λοιπόν...κλείνω το συρτάρι μείον ένα χαρτάκι. Καληνύχτα.